Karikatura “Informbiroovska opreznost” objavljena je (c/b) na naslovnici u Ježu 15. listopada 1949. (br. 537, god. XV), a autor je Milorad Ćirić.
Ćirić karikira informbiroovske vijesti vezane uz Jugoslaviju i ide do krajnosti u tekstualnom dijelu karikature, spominjući “pobunu Eskima u Jugoslaviji”. Time naglašava da su sve informbiroovske vijesti vezane uz Jugoslaviju − laž.
Glavno informbiroovsko glasilo bio je časopis „Za čvrsti mir, za narodnu demokraciju“, čiji je urednik bio Pavel A. Judin,* predstavnik CK SKP(b). U časopisu su se objavljivali materijali savjetovanja u duhu rezolucije i deklaracije
osnivačkog sastanka. Kontrolu nad glasilom imala je Moskva, koja je davala „zeleno svijetlo“ za tisakanje.
Nakon raskida odnosa s Jugoslavijom, Sovjetski je Savez pokušavao prikazati Jugoslaviju i Tita kao neprijatelje sovjetskoga naroda, što pokazuju i naslovi u sovjetskom tisku: „Titov se režim pretvara u fašistički režim“, „Tito je sluga američkih imperijalista“, „Tito je washingtonska marioneta“, „Titove su beogradske jude izdale socijalizam i demokraciju“. Koristeći političke karikature, koje su uglavnom objavljivane u sovjetskom satiričkom časopisu Krokodil, antijugoslavenska propaganda uspjela je ostaviti trag u sovjetskoj javnosti. Tita se na karikaturama prikazivalo kao krvavog jugoslavenskog vođu, fašista i američku marionetu.
Propaganda se vršila u dva pravca: u „obavještavanju“ javnosti samih zemalja Informbiroa putem tiska i radio postaja te pritiska na jugoslavensku javnost koji se postizao emitiranjem velikog broja propagandnih radio-emisija na jugoslavenskim jezicima iz svih zemalja Informbiroa. Njihov se broj stalno povećavao – u rujnu 1948. bilo ih je dnevno 11, a mjesec dana kasnije 15, da bi broj radio emisija nakon dvije godine narastao na 37, a nedjeljom na 40. Emitiralo se 15 sati dnevno, a nedjeljom 17 sati dnevno. Titofobija koja se širila sovjetskom kulturom zahvatila je i umjetnost – od književnosti do karikature.
U nastojanju da se titofobija proširi u narodu, koristilo se i usmeno stvaralaštvo, odnosno sovjetski folklor. Kao unutarnji neprijatelj bio je često prisutan u vicevima, anegdotama i tzv. častuškama. Tako se primjerice Samuil Maršak proslavio osmislivši nadimak Broztitutka:
“Danas Tito
Više nije što je bio,
Promijenio se do neprepoznatljivosti:
Bio je Iosif Tito Broz,
A postao je Iosif Broztitutka.”
________________________
* Pavel A. Judin je u animiranom filmu “Veliki miting” (1951.) antijugoslavenski huškač koji izvršava naloge sovjetske vlasti te izmišlja razne novinske “patke” protiv “čudovišne zemlje” Jugoslavije (ironična aluzija na novinske laži koje je SSSR širio o Jugoslaviji).
